Een rolstoel (W/C) is een zitplaats op wielen, die voornamelijk wordt gebruikt voor mensen met een functiebeperking of andere loopproblemen. Door rolstoeltraining kan de mobiliteit van gehandicapten en mensen met loopproblemen aanzienlijk worden verbeterd, en kan hun vermogen om dagelijkse activiteiten uit te voeren en deel te nemen aan sociale activiteiten worden verbeterd. Deze zijn echter allemaal gebaseerd op een belangrijk uitgangspunt: de configuratie van een geschikte rolstoel.
Een geschikte rolstoel kan voorkomen dat patiënten te veel fysieke energie verbruiken, de mobiliteit verbeteren, de afhankelijkheid van familieleden verminderen en een uitgebreid herstel vergemakkelijken. Anders zal dit bij patiënten huidbeschadiging, decubitus, oedeem van beide onderste ledematen, misvorming van de wervelkolom, risico op vallen, spierpijn en contractuur enz. veroorzaken.
1. Toepasselijke voorwerpen van rolstoelen
① Ernstige vermindering van de loopfunctie: zoals amputatie, breuk, verlamming en pijn;
② Niet lopen volgens doktersadvies;
③ Het gebruik van een rolstoel tijdens het reizen kan de dagelijkse activiteiten verhogen, de cardiopulmonale functie verbeteren en de kwaliteit van leven verbeteren;
④ Mensen met een handicap aan ledematen;
⑤ Ouderen.
2. Classificatie van rolstoelen
Volgens de verschillende beschadigde onderdelen en restfuncties worden rolstoelen onderverdeeld in gewone rolstoelen, elektrische rolstoelen en speciale rolstoelen. Speciale rolstoelen zijn onderverdeeld in staande rolstoelen, liggende rolstoelen, enkelzijdig aangedreven rolstoelen, elektrische rolstoelen en wedstrijdrolstoelen, afhankelijk van de verschillende behoeften.
3. Voorzorgsmaatregelen bij het kiezen van een rolstoel
Figuur: Meetdiagram rolstoelparameters a: zithoogte; b: zitbreedte; c: zitlengte; d: hoogte armleuning; e: hoogte van de rugleuning
a Zithoogte
Meet tijdens het zitten de afstand van de hiel (of hiel) tot het kuiltje en tel daar 4 cm bij op. Bij het plaatsen van de voetensteun moet het plankoppervlak zich minimaal 5 cm van de grond bevinden. Als de zitting te hoog is, kan de rolstoel niet naast de tafel geplaatst worden; als de zitting te laag is, draagt het zitbeen te veel gewicht.
b Zitbreedte
Meet tijdens het zitten de afstand tussen de twee billen of de twee dijen en tel daar 5 cm bij op, dat wil zeggen dat er aan elke kant na het zitten een opening van 2,5 cm is. Als de stoel te smal is, is het moeilijk om in en uit de rolstoel te stappen en worden de billen en het dijweefsel samengedrukt; als de stoel te breed is, is het niet gemakkelijk om stabiel te zitten, is het lastig om de rolstoel te bedienen, zijn de bovenste ledematen gemakkelijk vermoeid en is het ook moeilijk om de deur in en uit te gaan.
c Zitlengte
Meet de horizontale afstand van de billen tot de gastrocnemiusspier van de kuit terwijl u zit, en trek 6,5 cm af van het meetresultaat. Als de stoel te kort is, zal het gewicht voornamelijk op het zitbeen vallen en is het plaatselijke gebied gevoelig voor overmatige druk; Als de zitting te lang is, wordt het knieholtegebied samengedrukt, wordt de lokale bloedcirculatie aangetast en wordt de huid in dit gebied gemakkelijk geïrriteerd. Voor patiënten met extreem korte dijen of heup- en knieflexiecontracturen is het beter om een korte zitting te gebruiken.
d Hoogte armleuning
Bij het zitten is de bovenarm verticaal en de onderarm plat op de armleuning. Meet de hoogte vanaf het stoeloppervlak tot de onderkant van de onderarm en voeg 2,5 cm toe. De juiste armleuninghoogte helpt om de juiste lichaamshouding en balans te behouden en kan de bovenste ledematen in een comfortabele positie plaatsen. Als de armleuning te hoog is, wordt de bovenarm gedwongen omhoog te komen en is deze gevoelig voor vermoeidheid. Als de armleuning te laag is, moet het bovenlichaam naar voren leunen om het evenwicht te behouden, wat niet alleen gevoelig is voor vermoeidheid, maar ook de ademhaling kan beïnvloeden.
e Hoogte rugleuning
Hoe hoger de rugleuning, hoe stabieler deze is, en hoe lager de rugleuning, hoe groter het bewegingsbereik van het bovenlichaam en de bovenste ledematen. Bij de zogenaamde lage rugleuning meet je de afstand van de zitting tot de oksel (één of beide armen naar voren gestrekt) en trek je van dit resultaat 10 cm af. Hoge rugleuning: meet de werkelijke hoogte vanaf de zitting tot aan de schouder of de achterkant van het hoofd.
Zitkussen
Voor comfort en om decubitus te voorkomen, moet er een zitkussen op de zitting worden geplaatst. Er kan schuimrubber (5~10 cm dik) of een gelkussen worden gebruikt. Om te voorkomen dat de zitting wegzakt, kan onder het zitkussen een 0,6 cm dik multiplex worden geplaatst.
Andere hulponderdelen van de rolstoel
Ontworpen om te voldoen aan de behoeften van speciale patiënten, zoals het vergroten van het wrijvingsoppervlak van de handgreep, het verlengen van de rem, een schokbestendig apparaat, een antislipapparaat, een armleuning op de armleuning en een rolstoeltafel waar patiënten kunnen eten en schrijven.
4. Verschillende behoeften aan rolstoelen voor verschillende ziekten en verwondingen
① Voor patiënten met een hemiplegie kunnen patiënten die zonder toezicht en onbeschermd het zitevenwicht kunnen behouden, kiezen voor een standaardrolstoel met een lage zitting. De voetsteun en beensteun kunnen afneembaar zijn, zodat het gezonde been de grond volledig kan raken en de rolstoel kan worden bestuurd met de gezonde bovenste en onderste ledematen. Voor patiënten met een slecht evenwicht of een cognitieve beperking is het raadzaam om een rolstoel te kiezen die door anderen wordt voortgeduwd, en degenen die hulp van anderen nodig hebben bij het overstappen, moeten een afneembare armleuning kiezen.
② Voor patiënten met quadriplegie kunnen patiënten met C4 (C4, het vierde segment van het cervicale ruggenmerg) en hoger kiezen voor een pneumatische of kingestuurde elektrische rolstoel of een rolstoel die door anderen wordt geduwd. Patiënten met verwondingen onder C5 (C5, het vijfde segment van het cervicale ruggenmerg) kunnen vertrouwen op de kracht van de flexie van de bovenste ledematen om de horizontale handgreep te bedienen, zodat een rolstoel met hoge rugleuning kan worden geselecteerd die wordt bestuurd door de onderarm. Opgemerkt moet worden dat patiënten met orthostatische hypotensie een kantelbare rolstoel met hoge rugleuning moeten kiezen, een hoofdsteun moeten installeren en een verwijderbare voetsteun met verstelbare kniehoek moeten gebruiken.
③ De behoeften van patiënten met een dwarslaesie aan rolstoelen zijn in principe hetzelfde, en de specificaties van de stoelen worden bepaald door de meetmethode in het vorige artikel. Over het algemeen wordt gekozen voor armleuningen met korte opstapjes en worden zwenkwielvergrendelingen geïnstalleerd. Degenen met enkelkrampen of clonus moeten enkelbandjes en hielringen toevoegen. Massieve banden kunnen worden gebruikt als de wegomstandigheden in de woonomgeving goed zijn.
④ Bij patiënten met een amputatie van de onderste ledematen, vooral een bilaterale dijamputatie, is het zwaartepunt van het lichaam sterk veranderd. Over het algemeen moet de as naar achteren worden bewogen en moeten anti-dumpingstangen worden geïnstalleerd om te voorkomen dat de gebruiker achterover kantelt. Indien uitgerust met een prothese, moeten ook been- en voetsteunen worden geïnstalleerd.
Posttijd: 15 juli 2024